پیوند غضروف در جراحی بینی یا گرافت در جراحی بینی، یکی از روش های موثر برای تقویت بافت های غضروفی ضعیف به کار گرفته می شود. گرافت انواع مختلفی دارد که باتوجه به منبع تامین غضروف به 4 دسته تقسیم بندی می شود. بهترین نوع پیوند از اندام های خود شخص مانند تیغه بینی، دنده و گوش است. ما در این مقاله قصد داریم به بررسی انواع غضروف های پیوندی در عمل بینی بپردازیم، لذا تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
گرافت بینی چیست؟
اصطلاح گرافت معمولاً به معنای چسباندن، تجمع یا اتصال یک نوع بافت به سایر بافت های مشابه است. از آنجایی که بینی ما از بافت های مختلفی از جمله غضروف، استخوان، بافت مخاطی و بافت همبند تشکیل شده است، می توانیم غضروف، استخوان و بافت همبند را برای حمایت از این ساختارها متصل کرده و پیوند بزنیم. اما از آنجایی که بیشتر بافتهای بینی غضروفی هستند، معمولاً در جراحی زیبایی بینی، پیوند غضروف بیشتر انجام خواهد شد.
به طورکلی، پیوند غضروف در جراحی بینی برای افزایش حمایت از بافت غضروف، تقویت نوک بینی و کمک به تغییر شکل بینی برای زیباتر شدن آن انجام می شود. عمل گرافت بینی معمولا در جراحی بینی گوشتی به واسطه ضعف بافت غضروفی مورد استفاده قرار می گیرد همچنین، این عمل برای جراحی ثانویه بینی بسیار مناسب است و می تواند از افتادگی نوک بینی جلوگیری کند. بسیاری از بینی های آسیب دیده و تحلیل رفته، طی جراحی ترمیم بینی با گرافت قوت گرفته و مستحکم می شوند.
انواع گرافت در جراحی بینی
به طور کلی، پیوند غضروف بینی یا گرافت بینی بر اساس نوع غضروف تامین کننده به چهار دسته تقسیم بندی می شود که عبارتند از:
- اتوگرافت (استفاده از غضروف اعضای بدن خود شخص)
- هتروگرافت (استفاده از غضروف حیوانی)
- زنوگرافت یا الوگرافت (استفاده از پروتز یا غضروف مصنوعی)
- هوموگرافت ( استفاده از غضروف های اهدایی از افراد دیگر)
در عمل بینی از چه غضروفی استفاده می شود؟
به طورکلی، پیوند اتوگرافت یا استفاده از غضروف شخص بیمار بهترین نوع برای عمل بینی محسوب می شود. اگر چه ممکن است در برخی موارد از سایر پیوندها استفاده شود، اما به کار گرفتن بافت های خود بیمار از عوارض کمتری برخوردار خواهد بود.
گرافت های غضروفی را می توان از سه ناحیه تیغه میانی بینی، گوش و دنده ها تامین نمود. با توجه به شرایط بیمار، صلاحدید پزشک جراح بینی و حجم مورد نیاز بافت غضروفی، مناسب ترین ناحیه برای برداشت گرافت انتخاب خواهد گردید.
پیوند غضروف از تیغه میانی بینی
ناحیه منتخب برای تامین گرافت مورد نیاز، بافت غضروفی تیغه میانی در بینی بیمار است. اما در برخی موارد این بخش طی جراحی ابتدایی برداشته و تضعیف شده است و نیز ممکن است حجم کمی داشته باشد.
پیوند غضروف از گوش به بینی
برای برداشت بافت غضروفی از گوش، برش ریزی در پشت این عضو ایجاد می گردد. این بافت که از گوش تهیه می شود شکل درخور و ایده آلی ندارد و باید با تراش دادن و شکل بخشیدن به آن کار را به نحو مثبتی پیش برد.
پیوند غضروف دنده به بینی
در جراحی پیوند غضروف بینی، برای برداشت بافت از این بخش یک برش محدود در بخش مورد نظر از قفسه سینه ایجاد می گردد و مقادیر زیادی از اجزای غضروفی بدون تغییر شکل دنده ها یا تخرب حالت معمول آنها خارج می شود. البته غضروف این ناحیه به سبب جنس و ویژگی های نه چندان مناسب برای ساختار بینی، کارآیی زیادی ندارد مگر برای بینی های با تخریب های شدید که گاه از غضروف های دنده کمک گرفته می شود.
پیوند غضروف بینی چگونه انجام می شود؟
از لحاظ جایگذاری و نحوه قرار دادن غضروف های پیوندی، به دو نوع تقسیم بندی می شوند که عبارتند از:
- گرافت هایی که بین یا زیر ساختارهای بینی قرار می گیرند.
- گرافت هایی که در زیر پوست بینی قرار دارند.
پیوند غضروف هایی که بین یا زیر ساختار بینی قرار می گیرند را پیوند پنهان می گویند که شامل موارد زیر است:
- پیوند غضروف در نوک بینی (بین غضروف تیغه بینی)
- گرافت کلوملار (بین غضروف های تیغه بینی که فقط در قسمت جلو قرار دارد و پایین تر از پیوند فوقانی است)
- پیوند بین دو غضروف تیغه بینی که در پل بینی قرار می گیرد.
در نوع دوم، گرافت ها بین ساختارها نیستند بلکه در زیر پوست بینی قرار دارند. به این پیوند غضروف در جراحی بینی، پیوند نمایان یا قابل مشاهده نیز می گویند. آن های گرافت محافظی هستند که به سطح خارجی غضروف بینی چسبیده و در زیر پوست قرار دارد.
عوارض پیوند غضروف در جراحی بینی
اگر چه عمل های پیوند غضروف یا گرافت بینی به منظور استحکام غضروف ها و افتادگی از نوک بینی انجام می شود، اما ممکن است با عوارضی همراه باشد. مهمترین عوارض احتمالی گرافت بینی عبارتند از:
- گرافت ها ممکن است زیر پوست قابل مشاهده باشند.
- پیوندها می توانند جابجا شوند.
- غضروف های پیوندی ممکن است در بدن حل شوند.
- محل پیوند یا ناحیه اهدایی پیوند دچار زخم و عفونت شود.
- غضروف روی بینی با فرورفتگی های مشخص، عدم تقارن یا بخش های کج بینی مواجه شود.
توجه داشته باشید، چنانچه عمل توسط جراح متخصص به طور ماهرانه انجام شده باشد، خطرات کاهش می یابد.
کلام آخر
پیوند غضروف در جراحی بینی به منظور بهبود ظاهر، بهبود عملکرد و تقویت بافت غضروفی بینی انجام شود. اغلب اوقات، پیوند غضروف از بدن خود فرد مانند غضروف لاله گوش یا دنده گرفته می شود. اما گاهی اوقات می توان از غضروف حیوانی مانند غضروف گاو، غضروف مصنوعی و اهدایی فرد دیگر استفاده کرد. در پایان توصیه می شود به منظور دستیابی در نتیجه جراحی گرافت بینی به بهترین جراح بینی در تهران مراجعه کنید.
سوالات متداول پیوند غضروف در جراحی بینی
معمولاً از منابع مختلفی برای پیوند غضروف در جراحی بینی استفاده می شود. اما جراحان اغلب از بافت هایی استفاده می کنند که دقیقاً شبیه غضروف بینی هستند. برای این منظور، ممکن است غضروف همبند را از لاله گوش یا غضروف دنده تامین کنند. اما در موارد خاص ممکن است روش های دیگر گرافت بینی صورت گیرد.
پیش از اینکه بدانید کاندید جراحی پیوند غضروف هستید، باید به پزشک مراجعه کرده و معاینه شوید. با این حال بینی های گوشتی به واسطه عدم استحکام کافی غضروف نیاز به این عمل دارند. علاوه براین، افرادی که نیاز به جراحی مجدد داشته یا دچار آسیب شدید بفت غضروفی خود در حین سانحه شده اند نیز برای عمل گرافت بینی مناسب هستند.
پیوند غضروف را می توان در حین جراحی بینی بسته یا باز انجام داد و هیچ مانعی وجود ندارد. اما یدون شک جراحی باز به دلیل گستردگی وسعت دید ساختار بینی بهتر از روش بسته خواهد بود.
برخی از جراحان بینی در حین عمل، مقدار زیادی غضروف باز را به خصوص در قسمت پل بینی برمی دارند و این باعث می شود که پل و نوک بینی به مرور زمان افتاده شود. برای رفع این مشکلات نیاز به پیوند غضروف دارند.