بر اساس یک اصل بلامنازع، زمانی یک “جراحی زیبایی بینی موفق” انجام شده است که با حفظ عملکرد تنفسی ظاهر بینی بهتر شود. بنابر تفکر بنده حقیر، در حین جراحی زیبایی بینی باید همواره تاکید موکد بر عملکرد تنفسی باشد و هیچگونه ریسکی بر مسیر عبور هوا پسندیده نیست حتی اگر باعث حصول بهترین نتیجه در زیبایی ظاهری بینی شود.

برخی افراد تصور میکنند که جراحی زیبایی بینی الزاما باعث اختلال تنفسی و کیپی بینی خواهد گردید درحالیکه این یک تصور کاملا اشتباه است. جراحی زبیایی بینی نه تنها باعث ایجاد مشکلات تنفسی نمیشود، بلکه بسیاری از بیماریهایی که باعث بروز مشکل تنفسی میشوند همزمان با جراحی زیبایی برطرف شده و مشکل تنفسی حاصل از آنها بهبود می یابد. از جمله این بیماریها میتوان به انحراف تیغه بینی، بزرگی شاخکهای تحتانی بینی، ضعف غضروفهای جانبی بینی، تنگی دریچه های داخلی بینی، انسداد تنفسی ناشی از افتادگی نوک بینی و … اشاره کرد.

از طرف دیگر برخی فکر میکنند که مشکل تنفسی باید همیشه با جراحی زیبایی بینی برطرف شود. این تصور نیز صحیح نیست زیرا برخی از علل انسداد بینی نظیر آلرژی (حساسیت دائمی یا فصلی)، پولیپ بینی (نه انحراف)، تنگی ساختار درونی بینی (pyriform aperture stenosis)، کام سخت گنبدی ( high arched palate) و… درمانهای خاص خود را داشته و با جراحی زیبایی بینی برطرف نمیشوند.

در مجموع میتوان اینطور نتیجه گیری کرد که اگر بیمار قبل از عمل مشکل تنفسی نداشته باشد، با عمل جراحی زیبایی بینی دچار مشکل تنفسی نخواهد گردید؛ و درصورتیکه قبل از عمل دچار انسداد بینی باشد، در اغلب موارد (نه در همه) اختلال تنفسیش با جراحی زیبایی بینی بهبود خواهد یافت.