همانطور که در مبحث تورم بینی پس از عمل ذکر شد، تورم بینی بعد از عمل به سه دسته قابل تقسیم است: تورم پوست، ورم کاذب (حافظه پوست) و فیبروز. تنها نوعی از ورم که نگران کننده بوده و ممکن است هرگز برطرف نشود فیبروز است.
گاهی ممکن است به منظور جلوگیری از تشکیل فیبروز یا برطرف کردن فیبروزی که ایجاد شده است، تزریق کورتیکواسترئید (تریامسینولون) موضعی در بینی لازم باشد. این تزریق که معمولا در ناحیه بالای نوک بینی انجام میشود ممکن است از یک مرتبه تا دفعات زیاد به فواصل سه ماه انجام شود. از آنجا که تشکیل فیبروز در بینی های استخوانی (دارای پوست نازک با انعطاف پذیری خوب) نادر است معمولا این بینی ها احتیاج به چنین تزریق هایی پیدا نمیکنند، در حالیکه در بینی های گوشتی احتمال نیاز به این تزریقات زیاد است. تزریق تریامسینولون موضعی در بینی ممکن است در انتهای عمل یا در هر زمانی در ویزیتهای دوره ای پس از عمل لازم باشد. البته هرچه از عمل بگذرد احتمال نیاز به این تزریق کاهش می یابد.
نکته ای که عزیزان باید مد نظر داشته باشند این است که این آمپول در صورت استفاده نابجا میتواند منجر به نازک شدن پوست و بیرون زدگی لبه های استخوانی و غضروفی زیر پوست شده و به بینی نمای چروکیده بدهد. تزریق این آمپول کاری بسیار دقیق و تصمیم گیری برای تزریق آن اقدامی بسیار حساس است. اینطور نیست که بتوان برای هر نوع پوست و برای هر نوع ورمی این آمپول را تزریق نمود. تصمیم گیری در مورد انجام این تزریق تنها بر عهده جراح است و از اصرار بی مورد برای انجام آن بپرهیزید.
