بنده حقیر بعنوان جراحی که هر در دو سیستم امریکایی و بریتانیایی کار کرده و کتب مرجع هر دو سیستم را مطالعه نموده و دارای مدرک تخصصی از هر دو سیستم میباشد، تا کنون طبقه بندی بینی به دو نوع طبیعی و عروسکی را در هیچ کتابی مطالعه ننموده ام.
در تمامی کتب علمی تمام تلاش بر تفهیم اندازه ها و زاویه های استاندارد بینی و نسبتهای اجزاء مختلف بینی به یکدیگر و نسبت به سایر ابعاد و اجزاء صورت است. در این دریای وسیع راینوپلاستی علمی، همواره و همیشه تلاش بر ایجاد بینی زیبا و متناسب با ظاهر طبیعی و بدون افراط و تفریط است چرا که تفریط باعث باقی ماندن ایراد ظاهری بینی و افراط باعث ایجاد عارضه و حصول نمای عمل شده یا به اصطلاح مصطلح جامعه نمای “تابلو عملی” میگردد.
حال ببینیم این تفکر بینی عروسکی از کجا آمده است. در گذشته های نه چندان دور که جراحی زیبایی بینی پیشرفتها و توسعه های اخیر را به خود ندیده بود، بروز عوارضی نظیر قوس زیاد، سربالایی زیاد، باریکی بیش از حد پل بینی و نمای کلیپسی بینی به فراوانی دیده میشد. جراحان در آن دوره به منظور سر باز زدن از قبول ایجاد عارضه، به جای واژه “عارضه دار” یا “افراطی” از واژه زیبا و فریبندهء “عروسکی” یا “فانتزی” برای تسمیه بینی هایی از این قبیل استفاده میکرند. از آنجا که در آن زمان جراحی زیبایی بینی بسیار گران قیمت و در توان طبقه خاصی از جامعه بوده و داشتن بینی عمل شده نوعی اعتبار محسوب میشد، حتی امروزه نیز برخی افراد، بی خبر از اصل و فلسفه ماجرا، تقاضای بینی عروسکی یا فانتزی مینمایند.
باید دانست که در واقع بینی طبیعی به معنی سالم، بی عارضه و دارای نمای متناسب بوده درحالیکه بینی عروسکی معادل بینی تابلو عملی، غیر طبیعی، نامتناسب و عارضه دار بکار میرود.
